از خطاهاى شناختى مشهور در مغز ، استناد به آخرين اطلاعات از يك اتفاق و ناديده گرفتن كلى اطلاعات ديگر است.
فرض کنید که من دیشب میثم را برای اولین بار دیدم. میثم ساکت و کمی هم گرفته بود در نتیجه از نظر من میثم انسانی خودبزرگ بین، عبوس و… است که از من هم خوشش نمی آید.
سبحان میثم را سال ها می شناسد. دیشب میثم را دیده که ساکت و گرفته است. بر اساس شناختی که از کل شخصیت میثم دارد، می داند انسانی گرم، مردمی، خاکی، باحال و اهل بگو و بخند هست و همچنین اگر با موضوعی یا کسی مساله دارد، راحت و شفاف مطرح می کند. بنابراین یا خسته بوده یا دندانش درد می کرده یا انواع دلایل شخصی دیگر داشته که ساکت بوده است.
حال برویم سراغ مثال دیگری از دکتر شیری: من چند شب آخر پايتخت را اگر ملاك قرار دهم كه فيلم از حالت كمدى به يك ماجراى حماسى و تراژيك مبدل شد و كلى سوال بي پاسخ در متن داستان ماند ( آن دو برادر چى شدند ؟ كسب و كار ارسطو و هدف سفر به تركيه و ازدواج فهيمه همه بي جواب باقى ماند)
متاسفانه بدون هيچ هشدارى ، وسط سريال طنز اجتماعى ، كودكان در معرض تصاوير خشن درگيرى و خونريزى و headshot قرار گرفتند و خودمان در قسمت آخر هيجان رمبوى على آباد را تجربه كرديم. انگارى ماجراى داعش به فيلمنامه خورانده شده باشد!
من متاسفانه دو سه قسمت بيشتر از قبل از سوريه اى شدن سريال نديدم كه تجربه ام خوب بود و پر خنده.كاش درباره مسائل سوريه ، برنامه اى جدا ساخته بشود و برند پايتخت خرج مسائلى از اين دست نمي شد. من شخصا از طرح معضل ازدواج دوم خانم فهيمه ( شوهرمرده) در سريال استقبال ميكنم كه موضوع دردسرساز جامعه ماست ولى سريال نوكى زد و رهايش كرد.
- Tags: خطای شناختی
