ما برای کسب کوچکترین مهارت ها عموماً به دنبال شرکت در کلاس ها، کسب مدرک و گواهینامه هستیم. ازدواج یک مشارکت بسیار جدی و قانونی بوده که افراد به واسطه ی آن دارای وظایف و حقوقی می‌شوند. برای نتیجه گیری بهتر و بیشتر و پیشگیری از آسیب به خود و دیگران پیشنهاد می شود دوره هایی طی شده، آزمون‌هایی گرفته شود، مهارت‌هایی کسب گردد و در نهایت گواهینامه ازدواج صادر شود.
۱- تست هوش و تعیین ضریب آن: چون در ازدواج لازمست از لحاظ هوشی حداکثر همانندی باشد، به ویژه در هوش. “البته همانند در نکات مفید و مثبت، یعنی هردو هوش متوسط و یا بالا باشند. نه اینکه هر دو عقب مانده ی ذهنی، هردو نابینا، هردو وسواسی و…”.
۲- آزمایش های کامل تحت نظر پزشک عمومی و حتی متخصص داخلی انجام شده، سلامت جسمی، به طور کامل ارزیابی شود.
۳- ویزیت متخصص ژنتیک صورت گرفته، بیماری‌های عیان و نهفته فرد و یا در سطح فامیل وی ارزیابی و کشف و تعیین درصد احتمال ابتلا صورت بگیرد.
۴- ویزیت پزشک مسلط بر طب سنتی صورت گرفته، طبع و مزاج فرد مشخص گردد “یکی از موارد مهمی که اغلب لحاظ نمی‌شود، تناسب و همانندی سردی و گرمی زوجین می باشد، که مسائل متعدد در زندگی ایجاد می‌کند”.
۵- ویزیت روانشناسی و انواع تست های شخصیت از جمله میرز بروز، اناگرام، کهن الگوها و… مصاحبه ی فنی و تخصصی انجام شده و بیماری‌های مهم و خطرناک کشف شود. همچنین به طور مثال اگر کهن الگوی غالب، متناسب با زندگی متاهلی و ارتباط عاطفی نیست، مانند آرتمیس، آتنا، آپولو، هرمس، آرس، دیونوسوس، حتماً راهکارها و توصیه ها و تمرین‌های مناسب ارائه گردد.
۶- کارگاه‌های علمی عقلی و مبتنی بر واقعیت، در زمینه ی همسرداری، فرزند پروری و آموزش مهارت‌های مدیریت خشم، حل مساله، ابراز وجود موثر، نه گفتن، دایر گردید، به صورت آموزش و آزمون باشد.
۷- خانواده ی فرد نیز از لحاظ مسائل اجتماعی و قانونی مانند اعتیاد، گرفتاری‌های قانونی و مسائل سیاسی و دینی مهم و متعصبانه بررسی گردد و در نهایت برای تمام این موارد گواهینامه ازدواج صادر گردد.
دکتر احسان رضاپور لرکی
- Tags: ازدواج
