ما به علت عدم خودآگاهی و خودانتقادی مبتنی بر علم، عقل و واقعیت، معمولاً از دو چیز آگاهی کامل و درستی نداریم؛
۱- ضعف و قوت های خود
۲- اهداف خود، اولویتهای خود و ماهیت واقعی اهداف.
لذا وعده‌ای می دهیم یا در موضوع و پیمانی متعهد می شویم، اگر چه در پاره ای موارد دروغ هم نگفته و قصد فریب نداریم، اما چون براساس توانایی های جسمی و روانی خود، وعده نداده‌ایم، در عمل، کم می آوریم، مثال:
من می گویم وزنه‌ی صد کیلوگرمی را بلند می کنم، می روم پای کار، اقدام می کنم، اما نمی توانم! “یا از قدرت خود مطلع نیستم! یا درک درستی از صد کیلوگرم ندارم”
حالت دیگر این است که بعضی افراد به علت عزت نفس پایین، یا دچار کمالگرایی منفی می شوند یا بلوف می زنند! فرد بر خالی بودن خود مطلع است، اما می خواهد ویترین را حفظ کند، لذا وعده هایی می دهد و در اجرا توفیق چندانی ندارد!
از منظر کهن‌الگویی شاخص‌ترین این وضعیت را در غلبه‌ی “هرمس خام و منفی” می بینیم و سپس دیونوسوس خام و منفی! هرمس ها تقریباً به هیچ درخواستی “نه نمی‌گویند”، و به نوعی “همه را لب چشمه میبرند، اما تشنه برمی گردانند!”. هرمس غالب ها، همان هایی هستند که شما در هر زمینه و موضوعی حرف بزنید یا کار داشته باشید، آنها می گویند که دوست و آشنا دارند و می توانند کارتان را راه بیندازند! یا برای هر مساله‌ای تصمیم بگیرید، اصطلاحاً پایه است، سفر، باشگاه، رژیم غذایی، مشارکت اقتصادی و…! اما لحظه‌ی عمل که می رسد، غیب می شوند!!!!
برای متعهد ماندن چه باید کرد؟
شاید اولین و مهمترین قدم این است که به خودآگاهی مبتنی بر اصول علمی و عقلی برسیم. از طریق تست های روانشناسی و مصاحبه های تخصصی ایرادات پیشنویسی و باوری و روانی خود را یافته و رفع نماییم. عزت نفس خود را ترمیم نموده و افزایش دهیم. نقاط ضعف و قوت خود را یافته و مبتنی بر آنها تصمیم بگیریم. نگاهی واقع بینانه بر خود و دیگران و دنیا داشته باشیم و بر همین اساس اهداف و اولویتهای خود را تعیین نماییم.
دکتر احسان رضاپور لرکی
