اصلی ترین، مهمترین، اثرگذارترین، و نابودگرترین دیکتاتورهای تمام تاریخ که متاسفانه ناشناخته و بسیار هم خوشنام هستند؛ اکثریت والدین و اغلب آموزگاران هستند. تنها راه گذار جامعه به سمت دموکراسی، اصلاح باورها و افکار این دو گروه است.
مگر می شود پدر و مادری که حتی مدل موی متفاوت فرزندشان را تاب نمی آورند، خودشان دموکرات شوند یا دموکرات بپرورند؟ تقریباً تمام این افرادی که در خیابان ها فریاد می زنند و از دیکتاتوری گلایه دارند، در خانه شان، محل کارشان، به اندازه‌ی توان و وسعشان، دیکتاتور هستند!
تقریباً تمام افرادی که از اختلاس و دزدی ها گلایه دارند، به اندازه‌ی توانشان از ساعت کارشان یا اموال اداره‌شان و بالاخره تا جایی که بشود، می دزدند!
ما همه دیکتاتور و دزد و اختلاسگر و… هستیم، فقط عرصه و بستر برای بعضی ها فراهم می شود و قابلیت ها را بروز می دهند.
فردی که به شدت از پارتی بازی در استخدام ها ناراحت است، ناراحتی بیشترش از این است که چرا خودش پارتی نداشته! و همان فرد از فامیلش تقاضای پارتی بازی دارد.باید پذیرفت حالمان خیلی بد است.
با امید آنکه مجردها و زن و شوهرهایی که هنوز فرزند ندارند، بعد از اینکه سلامت روانشان را ارزیابی و اصلاح کردند، فرزندپروری را به صورت علمی و عقلی یاد بگیرند. چرا که درصد خیلی زیادی از تربیت کودکان، از طریق مشاهده‌ی رفتار والدین انجام می شود. همچنین باید توجه داشت که به علت ضعف مطلق، جهل، ترس و طمع کودک، و همچنین کم دانی و آسیب های روانی والدین، رابطه والد-فرزندی لاجرم در ابتدا خراب است. به طوری که تنها می توان از شدت و وسعت آسیب ها در کودکی کم کرد و این آسیب ها قابل حذف کردن نیستند.
ضمن اینکه لازم است در نوجوانی، والدین جهت ترمیم رابطه اقدام کنند. چگونه؟ استعفا از والدی! به چه معنی؟ رها کردن نگاه از بالا به پایین، قضاوت، پیشداوری، توهین، تحقیر، تنبیه، طعنه، حالت همه چیز دانی، نصیحت، معلم بودن، پلیس بودن و قاضی بودن. به این صورت برای تک تک ما یک بهشت کوچک و امن و مطمئن در خانه‌های پدری خلق می شود. چیزی که همه به آن نیاز داریم.
باید دانست که ما قرار است از مرحله‌ی وابستگی عبور کنبم. از خودشیفتگی بگذریم و به خوددوستی برسیم و بعد به همه دوستی برسیم. والدینی موفقند که پر و بال فرزندهای خود را نچینند. آن ها را آماده‌ی استقلال و پریدن و رفتن کنند. و بعد آنقدر آغوش امن و بزرگ و مهربانی بدون منت و گلایه و کنایه ای داشته باشند، تا همین پرنده های آزاد، بدون نیاز و بدون وابستگی، فقط از جهت پاسکاری عاطفی، بیایند و کنارشان باشد.
دکتر احسان رضاپور لرکی
